Pride – in the name of what?

Every year the same thought comes to my mind when it is that time of the year that the BLGP proceed through the city of Brussels celebrating diversity; what about the others? What about all those other countries where human rights are merely a piece of paper that can be thrown away.

This year was different as the BLGP was in the same weekend as the Baltic Pride (in Riga) and the Slavic Pride (in Moscow during the Eurovision Song Contest). Weeks on forhand there were rumours or officials speaking out to forbid both prides. The outcome was that over the whole of Europe Human Rights activists were scandalized and that at least the Baltic Pride could continue in a so-called peacefull place. The Slavic Pride however was brutally put down and activist were arrested (if only that).

The Belgian Lesbian and Gay Pride showed solidarity with those 2 prides who faced difficulties but is that enough? Is it enough to write to you government officials and ask them to react to these violations of Human Rights? Is it enough to react in such a manner when people are threathend to be arrested, beaten up or convicted solemly becaus ethey ask for equality? Is this where activism has come to today?

I’d rather say no, but all signals are not so positive as we naieve Western European would like to believe. It’s as such a very sad reality where yet and answer needs to be found for.

On the Horizon

Na bijna 2 weken Turkije moest (what’s in a name?) ik terugkomen. Ah ja, een overdosis Turkije is voor niemand goed. Maar er stonden belangrijkere dingen op de agenda. Het was namelijk tijd voor het Horizoncongres van Groen!.

Het Horizoncongres. Een tweedaags congres aan de zee. Een inhoudelijk congres. Een congres waar we onze Europese lijsttrekker zouden verkiezen. Een congres dat Groen! een nieuw elan zou geven. Een congres over de toekomst. Een congres waar we ons met zen allen achter de groene New Deal konden scharen.

Ik keek, zoals waarschijnlijke vele partijleden, uit naar dit congres omdat het een belofte voor de toekomst inhield. En misschien is het mijn veel te kritische ziel, maar die belofte stelde me teleur. Al in de aanloop voor het congres, bij het lezen van de inhoudelijke teksten was er de ene verrassing na de andere. De tekst over ‘Stedelijkheid en Burgerschap’ was zelfs een tenenkrullend vehikel dat de nodige verontwaardiging met zich meebracht.

Maar uiteindelijk brachten de amendementen die de groepen ( een juich voor Jong Groen! is hier op zijn plaats) indienden de noodzakelijke rechttrekkingen met zich mee. Het is nu aan de politieke raad van Groen! om op datzelfde elan verder te gaan.

Een ander aspect van dit congres was ook dat we beslisten dat Bart Staes onze lijsttrekker voor de Europese Verkiezingen op 7 juni 2009 zou worden. Ook gaf het congres 2 prominente plaatsen (2de effectief en 2de opvolger) aan jonggroenen. Proficiat Joke en Eva daarvoor. De speech die Bart Staes na afloop van de lijstverkiezingen gaf was ook één van de meest hoopvolle die de partij ooit aanhoorde. Ik ben er zelf zeker van dat een figuur als Bart de nodige stemmen zal halen op basis van charisma en de inhoud die ontzettend sterk is! Lang leve de Groene New Deal! Dat hij de campagne zal starten met aan zijn zijde 2 sterke jonge vrouwen is een meerwaarde die andere partijen niet blijken hebben.

Vernieuwing en inhoud lijken de codewoorden te worden voor deze belangrijke verkiezingen en dat kan een mens alleen maar tot blijheid stemmen.